Technologia budowy basenu jest uzależniona od wielu czynników. Składają się na nie: lokalizacja, rodzaj gruntu, typ basenu rekreacyjny czy sportowy oraz ewentualna możliwość przeniesienia w inne miejsce. Najważniejszym elementem basenu jest niecka. Jest ona całkowicie zagłębiona w ziemi, częściowo lub znajduję się na powierzchni gruntu.

Baseny stacjonarne możemy podzielić na kilka form:

• Niecka wykonana z żelbetu – jest wykonana poprzez wylewkę w deskowaniu i zbrojone są prętami o średnicy 5-6 mm lub murowana z pustaków betonowych mających otwory pionowe, w które wsuwa się pręty i zalewa betonem.
• Niecka z blachy wykładanej folia – na dnie wykonanym z betonu układa się gotowe elementy z blachy, które następnie są uszczelniane folią. Zaletą tego basenu jest prostota wykonania oraz  trwałość. Jednak trzeba uważać aby nie uległa uszkodzeniu mechanicznemu folia.
• Z betonu wyłożonego płytkami – niecka takiego kąpieliska jest wyłożona płytkami ceramicznymi. Charakteryzuje się długą żywotnością jednak koszt inwestycji jest bardzo wysoki.
• Z gotowych elementów plastikowych wyłożonych folią – szybki i prosty sposób budowy praz niski koszt to główne zalety. Jednak cechuje je, krótka żywotność.
• Niecka z betonu pokrytego wylewką z laminatu – łatwy sposób usuwania uszkodzeń laminatu, drogi koszt wykonania ze względu na wykonanie betonowej wylewki.
• Z akrylu – basen wykonany w tej technologi przeważnie jest z jednego elementu. W przypadku dużych powierzchni dostarczane są na plac budowy kolejne elementy i tam montowane. Zaletą jest najprostsza forma zbiornika.
• Niecka z betonu pokrytego folią zbrojoną – największym atutem tego rozwiązania jest możliwość pozostawienia wody w basenie na okres zimowy.
• Z żywic poliestrowych lub epoksydowych – basen wykonany w technologii wykorzystywanych do budowy łodzi i jachtów. Zaletą takiej konstrukcji jest możliwość wymodelowania dowolnego kształtu, integracja schodków siedzisk oraz elementów do montażu filtrów.